Klasycystyczny kościół został zbudowany w latach 1779-1780 według projektu Szymona Bogumiła Zuga. Sześciokolumnowy portyk z tympanonem tworzy frontową elewację. Przy świątyni stoją dwie dzwonnice wzniesione na planie kwadratu.
Kościół zmienił swój wystrój i kształt w wyniku dwukrotnej przebudowy. W końcu XIX w. został rozbudowany przez wydłużenie bryły od strony prezbiterium, a po pożarze w 1939 r., powstałym wskutek działań wojennych, nadbudowano mury i nakryto sklepieniem wnętrze. Ma ono obecnie wygląd obszernej, widnej sali o klasycystycznej dekoracji ścian.
Ze stojącego w sąsiedztwie starego kościoła parafialnego, pełniącego przez około 100 lat funkcję zboru kalwińskiego, zachowała się do dzisiaj tylko jedna kaplica, którą wykorzystano przy budowie obecnej plebani. Dekoracja sklepienia kaplicy - stiukowa siatka geometryczna, motywy wolich oczu i perełek - datuje jej powstanie na 1 poł. XVII w, a więc na okres istnienia zboru. Jest to więc bez wątpienia obiekt protestancki.