Kaplica wzniesiona została w połowie VIII wieku. Zbudowana jest na rzucie prostokąta, zamknięta półkoliście; jest murowana z kamienia, otynkowana i nakryta dwuspadowym dachem. W ścianach bocznych małe okienka zamknięte łagodnym łukiem. Elewacja frontowa zakończona trójkątnym szczytem zwieńczonym współczesnym metalowym krzyżem.
Nad drzwiami wejściowymi wykonana jest prostokątna, przeszklona wnęka, w której wśród sztucznych kwiatów umieszczony jest krzyż i figurka Matki Bożej. Wewnątrz kapliczki stoi ludowy ołtarz z polichromowaną płaskorzeźbą Trójcy Świętej. Na mensie ołtarzowej, wśród sztucznych kwiatów stoją między innymi: gipsowe figurki Najświętszego Serca Pana Jezusa i Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny, a na ścianach wiszą obrazy Najświętszego Serca Pana Jezusa i Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny.
Według legendy, w miejsce, na którym stoi kaplica powódź przyniosła z okolic Szczawnicy figurę Chrystusa u słupa. Miejscowi górale chcieli odwieźć figurę z powrotem do Szczawnicy, ale woły nie mogły ruszyć wozu. Postanowiono więc wybudować kaplicę i umieścić w niej figurę Chrystusa u słupa.