Drewniany kościół pw. w. Andrzeja wzniesiony został w latach 1637-1697 na miejscu poprzedniej świątyni. Jego konsekracja miała miejsce 23.06.1720 r.
Jest to obiekt orientowany, zbudowany na rzucie prostokąta z trójbocznie zamkniętym prezbiterium i kilkukondygnacyjną dzwonnicą przylegającą do nawy. Dzwonnica została wzniesiona w 1953 r. w miejscu poprzedniej. W dzwonnicy zawieszone są dwa dzwony odlane w 1962 r. na pamiątkę II Soboru Watykańskiego o imionach: Stefan (600 kg) i Jan (450 kg). Kościół wzniesiony jest w konstrukcji zrębowej i oszalowany. Na przestrzeni wieków wielokrotnie restaurowany.
Zewnętrzna ściana prezbiterium zdobi przedstawienie Bożej Męki z figurą ukrzyżowanego Chrystusa, płaskorzeźbami Matki Boskiej Bolesnej i św. Jana Ewangelisty oraz przedmiotami związanymi z Męką Pańską:chusta św. Weroniki, gwoździe, młotek, bicze, cierniowa korona i obcęgi, rękawica, dzbanek, pochodnia, kostki do gry, maczuga, kogut, powróz, czaszka z piszczelami, kielich, kajdany, miecz, sakiewka Judasza, rózgi, włócznia i drabina.
Nawa nakryta jest dachem dwuspadowym z sygnaturką na kalenicy, a wieża baniastym hełmem.
Wyposażenie świątyni to:ołtarz główny z XVII z wizerunkiem patrona św. Andrzejem, barokowe ołtarze boczne z obrazami MB Nieustającej Pomocy i Przemienienie Pańskie oraz św. Teresy i wizerunkiem św. Michała Archanioła. Pozostałe wyposażenie kościoła to: kamienna chrzcielnica z 1693 r., ambona z XVII/XVIII w z wizerunkami ewangelistów, rokokowy prospekt organowy. Całość dopełniają obrazy i malowidła.
Kościół otoczony jest kamiennym murem z wkomponowanymi kapliczkami Drogi Krzyżowej.