Zbytowo opisane zostało w 1895 r. przez Edmunda Calliera jako miejscowość leżąca „na wschód od Gębic, nad Trzcianką, dopływem Kwiecirzewicy, graniczy z Siedluchną poklasztorną. Między r. 1557 i 1566 było w Zbytowie 2 zagrodników i 2 łany kmiece; w XIX w. osada obejmowała 264 hekt. obszaru włościańskiego. I Zbytowo uległszy zaborowi, wcielone było do tzw. domeny Strzelno”. Rzeczka Trzcianka po regulacji swojego biegu przeprowadzonej w latach 50. XX w. nazywana jest już tylko kanałem, a Kwiecierzewica z dziewiętnastowiecznego opisu to Mała Noteć albo Noteć Zachodnia (ale też – w zależności od źródeł - Kwieciszewica i Kwieciszewnica). W czasach porozbiorowych wieś znana była pod nazwami Bytow i Birkenfelde (w okresie II wojny).
W czasie tzw. kolonizacji fryderycjańskiej trafiło do Zbytowa (w latach 1778-1789) kilka rodzin osadników protestanckich. Byli oni członkami gminy ewangelickiej w Kwieciszewie. Na nabożeństwa udawali się do nieistniejącego dziś zboru w pobliskich Gębicach, ale we własnej miejscowości założyli niewielką nekropolię. Dziś miejsce to jest oczyszczone z krzaków i pokryte gęsto płożącym się bluszczem. Spośród zieleni wyróżnia się jedna ogrodzona metalowym płotkiem kwatera, obok niej nagrobek bez tablicy inskrypcyjnej i prosty, współczesny drewniany krzyż poświęcony pamięci rodziny Schultz. Warto tutaj nadmienić, że wśród pierwszych osadników fryderycjańskich znajdował się Johan Schultz, zinsbauer (czynszownik) z Marcinkowa w Polsce przybyły do Zbytowa na przełomie lat 1780-1781.