Dom stojący przy ul. Długiej 42 pierwotnie należał do rodziny żydowskiej. O jej religijności świadczy ślad po mezuzie, która niegdyś znajdowała się drewnianej futrynie drzwi. W okresie II wojny światowej w budynku znajdował się Niemiecki Urząd Pracy. Tu organizowano deportacje ludności do przymusowej pracy na terenie III Rzeszy. O wydarzeniach tych informuje pamiątkowa tablica znajdująca się na fasadzie domu. Obecnie w budynku ma swoją siedzibę Młodzieżowy Dom Kultury.
Warto wiedzieć: Ulica Długa została wytyczona na początku lat 20. XIX w.
Mezuza jest to „zwitek pergaminu z naniesionymi dwoma fragmentami Tory, umieszczony w pojemniku wykonanym z drewna, metalu, kości lub szkła, albo w rurce, i zawieszany na zewnętrznej prawej framudze drzwi, w judaizmie mający wartość symboliczną, historyczną i religijną. Zgodnie z tradycją pielęgnowaną w wielu żydowskich domach, osoba przekraczająca drzwi wejściowe powinna dotknąć mezuzy dłonią. Praktykowane bywa także składanie pocałunku na tej dłoni, którą dotknęło się mezuzy lub całowanie palców, którymi dopiero ma się jej dotknąć”.