5 sierpnia 1944 roku, w budynku przy ul. Bohaterów Warszawy 31 w Ursusie (dawna Piłsudskiego 16 w Czechowicach) utworzony został szpital powstańczy. Bezpośrednią przyczyną jego utworzenia był napływ uciekinierów z Woli i Ochoty. Za organizację i prowadzenie szpitala odpowiadała placówka "Kordian" VI Rejonu Armii Krajowej pod dowództwem dr. Jerzego Włoczewskiego, pseudonim "Mazur". Obiekt mieścił ok. 50 łóżek. Wydzielono w nim część ambulatoryjną, salę chorób zakaźnych oraz salę operacyjną, gdzie operacje, często przy świecach, przeprowadzał dr Józef Bogusz.
Szpital działał do stycznia 1945, udzielając pomocy ok. 1000 osób. Jednocześnie na terenie dzisiejszego Ursusa pomocy uchodźcom z Warszawy udzielało ambulatorium zorganizowane w obozie przejściowym, w zakładach mechanicznych "Ursus". W skład personelu medycznego działającego w tym ambulatorium wchodzili między innymi dr Semerau - Siemianowski, prof. Stanisław Wszelaki, dr Zbigniew Wojciechowski i dr Władysława Włoczewska, pseudonim "Wróbel".