W XIX wieku Dolina Chochołowska była największym ośrodkiem pasterstwa w polskiej części Tatr. Owce były wypasane nie tylko na halach ale również na rozległych polanach w dolinie. Schronienie pasterzom zapewniały drewniane szałasy, których wiele zachowało się do dzisiaj. Szałasy miały różny wygląd i wyposażenie w zależności od przeznaczenia. Były wśród nich szałasy mieszkalne, gospodarskie, inwentarskie oraz łączące w sobie różne funkcje. Na samej Polanie Chochołowskiej w kulminacyjnym momencie, czyli w międzywojniu było ich ok. 60, z czego najstarsze pochodziły z II połowy XIX.
Dziś na polanie znajduje się ich 19, przez co polana jest największym skupiskiem tego typu obiektów w Tatrach. Wszystkie szałasy na polanie objęte są ochroną konserwatorską.
Szałasy wybudowane są z drewnianych bali. W przeważającej części mają dwuspadowe dachy kryte dranicami. Część szałasów posiadająca izby mieszkalne ma podłogi z dyli oraz powały z desek. Największym zachowanym budynkiem jest mieszkalno-inwentarski szałas o numerze 15. Posiada on część mieszkalną z odrębną sienią oraz dwa pomieszczenia inwentarskie oddzielone klepiskiem. Znajduje się przy ścieżce prowadzącej od głównego traktu do kaplicy Jana Chrzciciela. Szałas jest do dziś użytkowany.
W szałasie nr 1 stojącym przy ścieżce prowadzącej od schroniska do kapliczki urządzono izbę pamięci upamiętniającą akcję TOPR w Dolinie Zuberskiej, która miałą miejsce 11-12 lutego 1945 r.
Warto wspomnieć, że pomimo iż Polana znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego, to formalnie jest ona własnością Wspólnoty Leśnej Uprawnionych Ośmiu Wsi i nadal prowadzi się tu tradycyjny, tzw kulturowy wypas owiec. Również część z zabytkowych szałasów jest nadal wykorzystywana przez pasterzy.
Warto też wspomnieć, że o prawo do doliny Górale musieli niejednokrotnie toczyć sądowe spory. Najpierw, w 1821 roku zostali oszukani przez miejscowego księdza Józefa Szczurkowskiego, któremu powierzyli pieniądze na wykup doliny od Austriaków. Ksiądz okazał się oszustem, dolinę wykupił, ale odsprzedał ją komuś innemu. Górale odzyskali ją dopiero w 1867 roku. Dolina została zagrabiona ponownie po II wojnie światowej, tym razem przez władzę ludową, która oddała ją we władanie TPN. Tym razem walka o odzyskanie ziemi trwała do roku 1983 r.