Budynek został wybudowany ok 1900 roku jako oficyna stojącej po sąsiedzku willi “Pod Matką Boską”. Inicjatorem budowy był właściciel tejże willi, warszawski przedsiębiorca Edmund Raciborski, a oficyna była przeznaczona dla Aleksandra Głowackiego, szerzej znanego jako Bolesław Prus.
Parterowy budynek wybudowany był na planie litery L, z charakterystyczną wieżyczką po stronie wschodniej. Po 1909 roku budynek jako część większego majątku przeszedł na własność carskiego pułkownika Syriusza Bielskiego, a w 1938 roku przybyłych z Wołynia Marii i Stanisława Mochlińskich. W czasie II wojny światowej budynek zamieszkiwany był przez żołnierzy niemieckich a następnie sowieckich co doprowadziło do jego zniszczenia. W 1947 budynek został podzielony na dwie odrębne własności a podział ten trwa do dziś, co wyraźnie widać po standardzie zadbania obu części. Przez lata obiekt był poddawany różnego rodzaju remontom i rozbudowom co doprowadziło do zatracenia jego pierwotnej formy. Zabudowana została m.in. charakterystyczna przeszklona weranda. W 1982 roku budynek został wpisany do rejestru zabytków.