Po II wojnie światowej gdy ówczesny dawny teren Prus Wschodnich powrócił do historycznej krainy Warmii i Mazur, rozpoczął się rozrachunek z historią. Zniszczeniu uległo wiele zabytków utożsamianych z dawnym okupantem, bez znaczenia że upamiętnienie dotyczyło również Polaków tu żyjących. Ewidentny przykład to niszczenie pomników poświęconych ofiarom Wielkiej Wojny, które po jej zakończeniu ustawiane były w większych miastach i prawie każdej wsi parafialnej.
W centrum Lubomina na placu przy skrzyżowaniu dróg przed parafialnym kościołem, umiejscowiona jest kapliczka. Jedna z wielu w tej miejscowości, jednakże obiekt ten posiada zupełnie inną historię. Jest to bowiem dawny pomnik wojenny który uniknął zniszczenia i podobnie jak kilka innych, został umiejętnie dopasowany do lokalnej warmińskiej tradycji budownictwa. Na szczęście zmiana funkcji obiektu z komemoratywnej na kultową, odbyła się prawie bez przeobrażenia architektury.
Dokładna data budowy pomnika nie jest znana, należy przypuszczać że są to lata 20. XX wieku. Wzniesiono go na rzucie kwadratu orientowanym w kierunku południowym. Masywna podstawa to kostka granitowa o czterech warstwach, powyżej ceglany korpus z dwukierunkowym prześwitem sklepiony ostrołukowo. Wewnątrz ustawiona figura Chrystusa Zmartwychwstałego, całość przykryta stromym daszkiem namiotowym. Pierwotnie daszek ten wieńczył Krzyż Żelazny ze sztucznego kamienia, podobnie jak dolny cokół gdzie umieszczona była pamiątkowa tablica. Żeliwna tablica zawierała nazwiska poległych z parafii lubomińskiej, wraz ze wspomnianym krzyżem to jedyne elementy nie zachowane po roku 1945.
Kapliczka – pomnik w 1994 roku wpisana została do rejestru zabytków.