W Wąsoszu w powiecie górowskim do XIV wieku istniał gród książęcy należący do książąt oleśnicko-głogowskich. Na jego fundamentach w XIV wieku właściciele Wąsosza wznieśli murowany zamek. W 1520 r. Wąsosz należał do biskupa wrocławskiego Jana Turzo, który zlecił jego przebudowę. Po Janie Turzo zamek przejęli książęta legniccy, którzy byli autorami kolejnej jego przebudowy w XVIII wieku. W wyniku modernizacji budowli powstał barokowy pałac, w który wkomponowano elementy dawnego zamku. W południowym skrzydle wyróżniały się usytuowane w narożnikach wieża nakryta stożkowym dachem krytym dachówką oraz półokrągła baszta.
W czasie wojny siedmioletniej w 1759 r. miasto zajęły wojska austriackie, które znacznie uszkodziły zamek. W czasie jego odbudowy rozebrano skrzydło północne, w której znajdowała się m.in. kaplica. Od tej pory budowla posiada dwa skrzydła ułożone w kształcie litery L, a w miejscu rozebranej części powstał taras łączący się z dziedzińcem.
Ostatnia przebudowa wąsoskiego zamku miała miejsce w 1924 r. Z tego okresu pochodzi portal wejściowy z umieszczonym w nim rzymskim rokiem modernizacji MDCCCCXXIV. Zamek otacza park z pomnikowymi drzewami.