Parafia powstała prawdopodobnie w pierwszej połowie XIV w., choć kościół wzmiankowany jest dopiero w 1423 r. Od początku XV w. wieś była w posiadaniu rodziny Bielińskich.
Obecna, murowana świątynia wzniesiona była około 1569 r. przez warsztat Jana Baptysty, Wenecjanina. Konsekracji świątyni dokonał w 1580 r. bp Jakub Bieliński. Równocześnie z kościołem ufundowano kaplicę św. Anny. W 1719 r. kościół był restaurowany. Gruntownemu remontowi poddany był w latach 1823, 1867-1879 oraz 1909-1911 według projektu architekta Stefana Szyllera. Uszkodzony w czasie II wojny światowej, restaurowany był w latach 1947-1948 oraz 1975-1976.
Jest to budowla gotycko-renesansowa, orientowana, murowana z cegły, z prostokątną nawą i węższym prezbiterium. Ołtarzy główny jest renesansowo-manierystyczny z około 1600 r., ołtarze boczne także manierystyczne. W 1952 r. polichromię wykonał S. Domurat. Ks. Tadeusz Kamiński zakupił 17-głosowe organy i wybudował plebanię, ks. Józef Janicki położył blachę ocynkowaną na część dachu kościoła oraz przeprowadził konserwację ołtarzy, ambony i chrzcielnicy. Ks. Adam Staniszewski odrestaurował ołtarz główny i sprawił dębowe ławki.
Obecnie, za duszpasterzowania ks. Józefa Szczecińskiego, została wykonana pozioma izolacja kościoła. Zaczęto również wymieniać więźbę dachową. Od początku 2012 roku pod kierownictwem ks. Krzysztofa Krawczaka w świątyni prowadzone są prace remontowe. Do tej pory zakończono renowację organów i podłogi chóru, odnowiono i przemalowano ściany oraz pozłocono ołtarz główny. Planowana jest renowacja zewnętrznej elewacji kościoła.