Historia parafii prawdopodobnie sięga drugiej połowy XII w. W 1331 roku świątynia została spalona przez Krzyżaków. W latach 1331-39 została odbudowana jako kościół murowany z fundacji Kazimierza Wielkiego. W 1406 roku po powtórnym zniszczeniu przez Krzyżaków kościół został gruntownie przebudowany w stylu gotyckim. W dniu 27 maja 1425 r. został konsekrowany przez Arcybiskupa Gnieźnieńskiego Wojciecha Jarzębca i otrzymał wezwanie św. Andrzeja Apostoła. W XVII i XVIII w został przebudowany.
W wewnątrz kościoła zachowała się bryła gotycka z wielobocznie zamkniętym prezbiterium, stromym dachem, smukłą trójkondygnacyjną sygnaturką, szkarpami oraz ostrołukowymi płycinami i oknami. W łuku tęczowym znajduje się rzeźba Chrystusa na krzyżu z XVIII w. Nawa główna prezentuje styl barokowy. W barokowym ołtarzu głównym znajduje się obraz św. Andrzeja, a w zwieńczeniu obraz, który przedstawia św. Józefa, opiekuna św. Rodziny. W nawie głównej znajdują się dwa drewniane ołtarze boczne. Od strony północnej w ołtarzu znajduje się obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy, który został przewieziony z Rzymu w 1899 r. Był on osobiście poświęcony przez papieża, a w zwieńczeniu medalion z obrazem św. Stanisława bp. oraz figury św. Elżbiety i Zachariasza.
Po stronie południowej znajduje się ołtarz z obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej, a w zwieńczeniu obraz przedstawiający bł. Dorotę oraz figury św. Stanisława i św. Wojciecha. Nawa północna jest zamknięta kaplicą Najświętszego Serca Jezusowego z barokowym portalem XVIII w. Kaplicę oddziela krata, która pochodzi z 1796 r. W ołtarzu znajduje się obraz Przedstawiający Chrystusa, który przekazuje św, Małgorzacie obietnice pierwszopiątkowe. W kaplicy usytuowana jest murowana chrzcielnica z 1630 r. W nawie południowej znajduje się kaplica Szczawińskich. Została ona wzniesiona w 1626 r.
Odrzewia kaplicy są wyłożone marmurem i zabudowane żelazną kratą. W portalu widniej herb Prawdzic oraz postać Bogurodzicy z Dzieciątkiem. Wewnątrz znajduje się polichromia, która przedstawia scenę Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Ołtarz prezentuje styl barokowy z dekoracją rokokową. W nim mieści się namalowany na blaszce obraz Matki bożej Szkaplerznej zwanej Księżną Łęczycką, a w zwieńczeniu obraz św. Walentego. W kaplicy znajduje się epitafium z portretem na bl;aszce Jakuba Szczawińskiego, herbu Prawdzic, wojewody brzesko-kujawskiego. W tej samej nawie znajduje się Kaplica Chrystusa Ukrzyżowanego z 1646 r., a w wejściu barokowa krata z 1795 r., która jest ozdobiona symbolami Męki Pańskiej. Na północnej ścianie nawy głównej usytuowana jest ambona z płaskorzeźbami św. Stanisława, św. Wojciecha i św. Ignacego Antiocheńskiego.