Wierzbica Dolna wymieniana jest w księdze uposażeń wrocławskiego biskupstwa (spisanej z nakazu biskupa Henryka z Wierzbna) już w roku 1295. Obecny drewniany kościół posadowiony jest w miejscu zapewne wcześniejszej świątyni istniejącej w tym miejscu. O tym poglądzie świadczy zapis z księgi biskupstwa wrocławskiego oraz istniejąca przy obecnym kościele wieża. Jej powstanie datowane jest na początek XVI wieku, natomiast kościół wybudowano w wieku XVII. Musiał więc istnieć tu wcześniejszy kościół, nie budowano przecież wieży kościelnej bez kościoła.
Wieża jest konstrukcji słupowej, której ściany zwężają się ku górze, nakryta jest namiotowym dachem z hełmem cebulastym i latarnią. Kościół zbudowany dla ewangelików w XVII wieku z fundacji Melchiora von Studnitz. Wewnątrz chór muzyczny połączony jest z bocznymi emporami. Organy z XVIII wieku. Strop płaski kasetonowy, pod którym zawieszone są trzy kopie rycerskie. Trójboczne prezbiterium połączone jest z boczną zakrystią, ponad którą znajduje się kolatorska loża.
Właściciel Wierzbicy Dolnej, z przełomu XIX i XX wieku, hrabia Schinell obiecał wyremontować zniszczony upływem czasu kościół. Jednak zamiłowany do hazardu hrabia przegrał cały swój majątek i popadł w długi, swoje finansowe problemy rozwiązał popełniając samobójstwo na cmentarzu kościelnym. Obietnica remontu kościoła spełzła na niczym.
Kościół został zrekonstruowany z zachowaniem starych elementów w roku 1939.