Zielonko Alfons

Alfons Zielonko (1907-1999) − prof. architektury krajobrazu, prorektor SGGW. Alfons Zielonko urodził się w 20 września 1907 roku w Białymstoku. W 1927 ukończył Państwową Średnią Szkołę Ogrodniczą w Wilnie uzyskując dyplom technika ogrodnika. Od 1927 roku pracuje w Biurze Projektów Dyrekcji Ogrodów Miejskich w Katowicach. W 1933 roku rozpoczął pracę w Państwowej Średniej Szkole Ogrodniczej w Wilnie jako instruktor, a następnie nauczyciel ogrodnictwa ozdobnego. Od 1937 roku wykładowca Państwowej Średniej Szkoły Ogrodniczej w Warszawie. W okresie okupacji pracuje jako nauczyciel i wicedyrektor Szkoły Ogrodniczej II stopnia w Ursynowie oraz jako wykładowca w Miejskiej Szkole Ogrodniczo Rolniczej II stopnia. Od 1941 roku prowadzi zajęcia na tajnych kompletach SGGW. Po wyzwoleniu pełni funkcję wicedyrektora i dyrektora Państwowego Liceum Ogrodniczego w Ursynowie. W 1946 roku ukończył Wydział Ogrodniczy SGGW i otrzymał dyplom inżyniera ogrodnika w zakresie architektury krajobrazu i parkoznawstwa. Z Wydziałem Ogrodniczym SGGW związał się w 1946 roku. W roku 1954 Centralna Komisja Kwalifikacyjna dla Pracowników Nauki przyznała Mu tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1969 roku Rada Państwa nadała tytuł profesora zwyczajnego nauk rolniczych. Powołał czasopismo "Ogród, Park, Krajobraz" przekształcone następnie w miesięcznik"Ogrodnictwo", którego był redaktorem naczelnym przez 20 lat. Profesor A. Zielonko piastował liczne funkcje w organizacjach zawodowych, społecznych i politycznych. Był założycielem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Ogrodnictwa w Naczelnej Organizacji Technicznej, którego przez 18 lat był prezesem, był także prezesem Polskiego Towarzystwa Miłośników Róż, wiceprezesem Polskiego Związku Działkowców. Był także członkiem Stowarzyszenia Architektów Polskich, Towarzystwa Urbanistów Polskich, Sekcji Dendrologicznej Polskiego Towarzystwa Botanicznego, Sekcji Architektury Krajobrazu V Komitetu Nauk Ogrodniczych Polskiej Akademii Nauk. Był członkiem rady naukowej Instytutu Urbanistyki i Architektury, Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin, Państwowej Rady Ochrony Przyrody. Brał również udział w pracach Komisji Opieki nad Cmentarzami i Kwaterami Wojennymi. Za zasługi na polu nauki i dydaktyki otrzymał dwukrotnie nagrody Ministra Szkolnictwa Wyższego I i II stopnia oraz Medal Zasłużonego Nauczyciela.

Hołd oddało 1 osób