Zieja Jan

Jan Zieja (1897-1991), ksiądz katolicki, jeden z założycieli KOR, kapelan wojskowy, działacz społeczny, tłumacz, publicysta i pisarz religijny, żołnierz wojny roku 1920, kampanii wrześniowej 1939 r., kapelan Szarych Szeregów i AK , uczestnik powstania warszawskiego, działacz opozycji niepodległościowej w PRL, podpułkownik WP. W latach 1932-1934 studiował judaistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Po ich odbyciu, wrócił do Pińska gdzie został wykładowcą katechetyki w Wyższym Seminarium Duchownym oraz pełni rolę wizytatora nauczania religii w szkołach znajdujących się na terenie diecezji. Został również kapelanem ss. urszulanek w Mołodowie. W roku 1939 zostaje zmobilizowany do wojska. Dostał przydział na kapelana w 84. pułku Strzelców Poleskich. Po kapitulacji trafił do Lasek, gdzie na krótko został kapelanem tamtejszego zakładu dla ociemniałych. Następnie trafił do Warszawy, gdzie przebywał aż do upadku powstania warszawskiego. W tym okresie pełnił funkcje duszpasterskie w organizacjach konspiracyjnych: był kapelanem przy Komendzie Głównej AK, Szarych Szeregów, oraz BCh. W czasie okupacji współpracował z Żegotą oraz Frontem Odrodzenia Polski. W trakcie powstania warszawskiego został kapelanem pułku "Baszta" walczącego na Mokotowie. Po upadku powstania trafił do obozu przejściowego w Pruszkowie, a następnie został wywieziony na roboty do Niemiec. Po zakończeniu wojny trafił do Słupska, następnie powrócił do Warszawy, i podjął pracę proboszcza w parafiach na Woli i Jelonkach, pełnił funkcję rektora kościoła ss. Wizytek. Był jednym z założycieli KOR, a następnie Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela.

Hołd oddało 12 osób