Laudańska-Dec Irena

Irena Laudańska-Dec (ur. 1924, zm. 1 lipca 2007 w Warszawie) – polska konserwator zabytków. Podczas II Wojny Światowej była sanitariuszką w szeregach Armii Krajowej, brała udział w Powstaniu Warszawskim. Po aresztowaniu została osadzona w więzieniu na Pawiaku, skąd przewieziono ją do obozu w Oświęcimiu. Podczas ewakuacji obozu razem z transportem więźniów dotarła do obozu w Bergen-Belsen, gdzie zastało ją wyzwolenie. W 1956 ukończyła Wydział Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem prof. Bohdana Marconiego[1]. Jej pracą dyplomową była Konserwacja obrazu olejnego na płótnie "Portret pani Czarneckiej z Tyczyna", który znajduje się w tyczyńskim kościele oraz atrybucja polichromii w tzw. Winiarni w Lublinie (promotorem był prof. dr. Ksawery Piwocki)[2]. W pracy zawodowej jej specjalnością była konserwacja dawnego malarstwa olejnego, a szczególnie obrazów o charakterze sakralnym.

Hołd oddało 0 osób