Zalewski Teofil

Teofil Zalewski, (1872-1953), absolwent Gimnazjum w Płocku, student med. UW, za udział w manifestacji patriotycznej z okazji setnej rocznicy Powstania Kościuszkowskiego aresztowany i skazany na trzy lata zesłania, zbiegł do Krakowa, absolwent med. UJ 1896, od 1896 pracownik Kliniki Chirurgicznej ULw., habilitacja ULw. 1907, od 1917 prof. nadzw., w czasie I wojny światowej kpt.-lekarz w armii austriackiej i kierownik oddziałów otolaryngologicznych w szpitalach wojskowych w Opawie, Ołomuńcu i Lwowie, oficer-lekarz WP 1918-21, płk WP, od 1919 kierownik Katedry i Kliniki Otolaryngologii UJK, prof. zw. 1923, dziekan Wydziału Lekarskiego 1927/28, od 1930 senator RP, prezes Związku Oficerów Rezerwy we Lwowie, podczas okupacji sowieckiej kierownik kliniki w Lwowskim Państwowym Instytucie Medycznym, a podczas okupacji niemieckiej kierownik oddziału otolaryngologii w szpitalu we Lwowie, po wojnie kierownik Katedry Otolaryngologii Wydziału Lekarskiego UWr. i PWr., odznaczony m.in. Krzyż Komandorskim Orderu Polonia Restituta 1937, dwukrotnie Złotym Krzyżem Zasługi.

Hołd oddało 1 osób