Barbasiewicz Zdzisław

Zdzisław Jerzy Barbasiewicz ps. "Gryf" (ur. 21 listopada 1909 w Korytnicy k. Węgrowa, stracony 10 stycznia 1952 w Warszawie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego. Od stycznia 1939 przebywał na kursie dowódców kompanii w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. W kampanii wrześniowej 1939 walczył jako adiutant 95 Pułku Piechoty 39 Dywizji Piechoty pod Dęblinem, Krasnymstawem, Cześnikami, Suchowolą i Krasnobrodem. W listopadzie 1944 powołany został do służby w Wojsku Polskim i przydzielony do Sztabu Głównego WP we Włochach pod Warszawą na stanowisko szefa Wydziału II w Oddziale I Organizacyjno-Mobilizacyjnym. Aresztowany 17 kwietnia 1950 r. nieludzko torturowany. Płk Antoni Skulbaszewski obiecywał mu złagodzenie kary za przyznanie się do winy. Po miesiącu płk Barbasiewicz przyznał się, że zorganizował konspiracyjną komórkę w Oddziale I Sztabu Generalnego. 29.10.1951 r. skazany przez sąd okręgowy na karę śmierci. Najwyższy Sąd Wojskowy odrzucił skargę rewizyjną, w której płk. Barbasiewicz odrzucił wcześniejsze przyznanie się do winy. Stracony w więzieniu mokotowskim 10 stycznia 1952 r jako pierwszy z 19 oficerów WP skazanych w tym procesie. Miejsce pochówku jest nieznane, choć istnieją sugestie wskazujące na Cmentarz w Trojanowie na przedmieściu Sochaczewa. Grób symboliczny znajduje się na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, w tzw. Kwaterze na Łączce. Zrehabilitowany w 1956. W Węgrowie znajduje się ulica jego imienia.

Hołd oddało 20 osób