Michałkowski Feliks

Feliks Michałkowski (ur. 29 maja 1907 w Warszawie, zamordowany 22 maja 1953 w więzieniu mokotowskim w Warszawie) – podpułkownik Wojska Polskiego. W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dowodził 1 Kompanią Czołgów Lekkich Dowództwa Obrony Warszawy. Do stycznia 1945 roku przebywał w niemieckich obozach jenieckich. Po uwolnieniu z niewoli wrócił do kraju, został przyjęty do Wojska Polskiego i zweryfikowany w stopniu podpułkownika. Pełnił służbę w Oficerskiej Szkole Broni Pancernej w Modlinie na stanowisku dowódcy batalionu obsługi[1], a następnie w Generalnym Inspektoracie Broni Pancernej na stanowisku starszego pomocnika szefa sztabu. W okresie od 2 lipca 1946 roku do 14 lipca 1947 roku dowodził 8 Pułkiem Czołgów w Tarnowie. Zdjęty ze stanowiska dowódcy na skutek "utraty autorytetu" i przeniesiony na stanowisko szefa Wydziału Wyszkolenia Bojowego w Głównym Inspektoracie Broni Pancernej. Przed zatrzymaniem pełnił służbę w Sztabie Okręgu Wojskowego Nr 1 w Warszawie na stanowisku starszego pomocnika szefa Wydziału Wyszkolenia Bojowego. Zwolniony ze służby wojskowej 1 października 1952, trzy tygodnie później aresztowany i bezpodstawnie oskarżony o „spisek w wojsku”. Torturowany w śledztwie, przyznał się do niepopełnionych win, zeznania te odwołał w czasie procesu 27 stycznia 1953. Następnego dnia NSW skazał go na karę śmierci. Nie wnosił o rewizję procesu, nie prosił o łaskę. Wyrok wykonano 22 maja 1953. Zrehabilitowany 22 maja 1956. Dokładne miejsce pochówku jest nieznane. Mogiła symboliczna na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie w Kwaterze "na Łączce".

Hołd oddało 3 osób