Zerbst Benno

Benno Zerbst (ur. 15 listopada 1913 w Białymstoku, zamordowany 21 sierpnia 1953 w więzieniu mokotowskim w Warszawie) – dowódca wojskowy, major Wojska Polskiego. W połowie 1940 w Wielkiej Brytanii, służył w Kadrowej Brygadzie Strzelców 1. Korpusu Polskiego. W 1942 podjął naukę w Wyższej Szkole Wojennej, ukończył ją rok później. W 1943 przez Kapsztad i Indie dostał się do II Korpusu Polskiego gen. Władysława Andersa w Iraku. Tu pełnił funkcję oficera zwiadowczego w 2. grupie artylerii. W początkach 1944 dotarł do Włoch, walczył pod Monte Cassino i pod Ankoną. W sierpniu 1944 roku objął dowództwo dywizjonu w 9. pac, walczył pod Bolonią. W kwietniu 1945 objął stanowisko szefa sztabu artylerii 2. Dywizji Pancernej. We Włoszech ożenił się z Polką i za namową rodziny żony wrócił do Polski. 22 sierpnia 1947 zamieszkał w Krakowie, a następnie w Łodzi. W październiku 1947 powołany do wojska, podjął służbę w Biurze Studiów Oddziału II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Pozytywnie oceniany przez przełożonych, a mimo to, jak pisano w opinii z 1950: „ze względu na służbę w II Korpusie i przeszłość do pracy w II Oddziale Sztabu Generalnego nie nadaje się”. 3 kwietnia 1950 zwolniony z wojska podjął pracę w ministerstwie przemysłu maszynowego. 1 grudnia 1952 aresztowany. Maltretowany fizycznie i psychicznie, przyznał się do niepopełnionych win i „spisku w wojsku”. 27 kwietnia 1953 NSW skazał go na karę śmierci. Stracony 21 sierpnia 1953. Zrehabilitowany 28 kwietnia 1956. Dokładne miejsce pochówku nieznane, prawdopodobnie pochowany w Trojanowie obok Aleksandra Rode. Mogiła symboliczna na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie w Kwaterze "na Łączce".

Hołd oddało 10 osób