Olbrycht Bruno

Bruno Edward Olbrycht ps. "Olza" (ur. 6 października 1895 w Sanoku, zm. 23 marca 1951 w Krakowie) – generał dywizji Wojska Polskiego. W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. Był oficerem 3 Pułku Piechoty Legionów, dowódcą plutonu, kompanii i batalionu. Chorąży z października 1914, kapitan z września 1917. Walczył w Karpatach, na Bukowinie i Wołyniu. Po bitwie pod Rarańczą internowany w Huszt. Po zwolnieniu z niewoli został przyjęty w szeregi Armii Krajowej. W 1943 w Biurze Inspekcji Komendy Głównej AK. W sierpniu 1944, w czasie akcji "Burza" dowódca Grupy Operacyjnej AK "Śląsk Cieszyński". Aresztowany przez Niemców został następnego dnia odbity przez oddział dywersyjny AK. Został dowódcą 21 Dywizji Piechoty Górskiej AK. 14 kwietnia 1945 został przyjęty do Wojska Polskiego. W czerwcu 1945 został skierowany do Oficerskiej Szkoły Piechoty Nr 1 na stanowisko zastępcy komendanta. Pod koniec lipca 1945 został mianowany szefem Wydziału Szkół Oficerskich Piechoty i Kawalerii w Ministerstwie Obrony Narodowej, a 2 sierpnia - szefa Oddziału Szkół Oficerskich Departamentu Piechoty MON. W 1946 awansował na generała dywizji. Od 1946 dowódca Warszawskiego Okręgu Wojskowego. Od grudnia 1946 do października 1947 komendant Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie.

Hołd oddało 0 osób