Zechenter Edmund

Edmund Zechenter (ur. 20 października 1867 w Rzeszowie, zm. 6 czerwca 1933 w Krakowie) – dziennikarz, poeta, nowelista. Rodzicami Edmunda byli sędzia Wincenty Zechenter i Amalia z Bartmińskich. Ojciec Witolda Zechentera, dziadek Elżbiety Zechenter-Spławińskiej. Do szkoły uczęszczał w Krakowie. Po maturze rozpoczął pracę jako dziennikarz w Nowej Reformie (1900-1903), Słowie Polskim (1902-03, 1905-14), Naszym Kraju (1906), Czasie (1904-12,1914-15), Roli (1908, 1911-12), Museionie (1912), Głosie Narodu (1915-20). Należał do stowarzyszenia Czytelnia Akademicka oraz do grona współzałożycieli Syndykatu Dziennikarzy Krakowskich (1912). Debiutował jako uczeń opowiadaniem w Biesiadzie Literackiej (1882), był recenzentem literackim i teatralnym. Zbierał obyczaje ludowe, znał wieś z częstych pobytów. W latach dwudziestych był referentem prasowym województwa krakowskiego.

Hołd oddało 1 osób