Zadzierski Józef "Wołyniak", "Zawisza"

Żołnierz Wyklęty. Urodził się we wrześniu 1923 roku w Kostopolu. W 1937roku przeniósł się do Warszawy wraz z rodzicami i trójką rodzeństwa. We wrześniu 1939 roku walczył z Niemcami jako żołnierz Samodzielnej Grupy Operacyjnej "Polesie", do której zaciągnął się po ucieczce z domu. Już w 1939 roku Zadzierski przystąpił do konspiracji, gdzie jako żołnierz oddziału Jana Kamera "Bolesława" ukończył podchorążówkę. Po przeniesieniu do Okręgu Rzeszowskiego NOW w maju 1943, został żołnierzem oddziału "Ojca Jana", z którym do grudnia 1943 uczestniczył w walkach z Niemcami i Ukraińcami. W styczniu 1944 Wołyniak utworzył własny oddział podporządkowany Komendzie Okręgu Rzeszów NOW. Od stycznia do lipca 1944 oddział Wołyniaka przeprowadził w okolicach Leżajska szereg akcji przeciwko policji ukraińskiej, oraz niemieckim grupom kontyngentowym. Pomagał też oddziałom sowieckim w opanowaniu Leżajska. Po wkroczeniu Sowietów działając w porozumieniu z NOW zorganizował w Leżajsku milicję. Aresztowany przez NKWD uciekł z transportu do obozu w ZSRR. Wróciwszy w okolice Leżajska ponownie założył oddział, którego liczebność dochodziła nawet do 200 osób. Oddział Zadzierskiego działał do grudnia 1946. W tym czasie wielokrotnie podejmował wzlkę z oddziłami milicji, NKWD, KBW, UPA i Wojska Polskiego. Przeprowadzał liczne akcje przeciwko konfidentom UB oraz zwykłym przestępcom, dokonywał też pacyfikacji wsi zamieszkanych przez ludność ukraińską. Koniec oddziału nastąpił 28 grudnia 1946 roku wraz ze śmircią "Wołyniaka" w miejscowości Szegdy. Ranny w rękę (gangrena), ścigany przez oddział KBW, zdając sobie sprawę z beznadziejności swego położenia, Zadzierski popełnił samobójstwo. Został potajemnie pochowany przez swoich kolegów na cmentarzu w Tarnawcu. Miejsce jego spoczynku było trzymane w tajemnicy przez wiele lat.

Hołd oddało 3 osób