Opalski Jerzy

"WICHER" Ur. 1920 - zm. 26.09.1944 r pod Radkowem. We wrześniu 1939 roku zgłasza się na ochotnika do obrony Warszawy, zostaje przydzielony do Straży Pożarnej. Pozostaje w Warszawie, w 1941 roku wstępuje do ZWZ, w 1942 kończy AK-owską podchorążówkę. Wiosną 1943 roku zagrożony aresztowaniem ucieka do brata, który jest leśniczym w Rakówku, tu wstępuje do działającej tam grupy NSZ. Na początku kwietnia 1944 roku na własną prośbę dostaje zgodę na przejście do oddziału „Wybranieckich”. Dołącza do plutonu „Górnika” kwaterującego w lesie pod Orłowinami. Zostaje dowódcą drużyny. Był doskonałym dowódcą, dzielnym i odważnym partyzantem, ulubieńcem oddziału. Jeszcze w lesie pod Orłowinami zaczęła się jego wielka i wzajemna miłość do łączniczki oddziału „Irki” – Irena Bieniek. Przyczynia się do zwycięskich potyczek w Dębnie, pod Sierakowem w Antoniowie itd. W bitwie pod Rakowem zostaje trafiony odłamkiem szrapnela w lewą skroń i ginie na miejscu. Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Walecznych. Pierwotnie pochowany wraz z innymi poległymi w lesie pod Radkowem. Wiosną 1945 roku „Irka” i matka „Wichra” odnajdują miejsce jego pochowania i ekshumują ciało na Cmentarz Partyzancki w Kielcach, gdzie zostaje pochowany obok swojego ukochanego dowódcy „Górnika”. „Irka” do chwili swojej śmierci w 1987 roku cały czas opiekuje się jego grobem, nie wyszła za mąż i pozostała mu na zawsze wierna.

Hołd oddało 0 osób