Gawroński Andrzej

Gawroński Andrzej herbu Rawicz (ur. 1740-XI-29 Lubasz koło Tarnowa, zm. 1813-IV-7 Kraków) duchowny katolicki. Ukończył kolegium jezuickie w Sandomierzu, wstąpił do jezuitów w Krakowie. Studiował matematykę i astronomię oraz teologię. Po Albertrandim został lektorem i bibliotekarzem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Po zawiązaniu konfederacji targowickiej i klęsce wojsk polskich w wojnie z Rosją w 1792 roku przystał do Targowicy i wziął udział w sejmie grodzieńskim na którym zapadła uchwała o uznaniu II rozbioru Polski. Stronił od polityki zajmując się jedynie działalnością kościelną, po którego zgonie objął biskupstwo. Kanonik krakowski, senator w czasach księstwa Warszawskiego. Był współpracownikiem Komisji Edukacji Narodowej, przyjacielem i współpracownikiem Hugo Kołłątaja. Członek Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych. Współautor programów szkolnych, autor i tłumacz podręczników. Pochowany w podziemiach Katedry Wawelskiej, gdzie pomnik wystawił mu bratanek Franciszek Salezy.

Hołd oddało 0 osób