Kania Wojciech

ur. 1 kwietnia 1912 w Łodygowicach, zm. 5 maja 1991 w Bielsku-Białej;major Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.Awansowany do stopnia podpułkownika rezerwy. We wrześniu 1939, dowodził kompanią przeciwpancerną 4 PSP. Dostał się do niewoli, po siedmiu dniach uciekł z transportu w okolicach Bieżanowa i powrócił na Żywiecczyznę.Zaangażował się w działalność konspiracyjną w ramach ZWZ. Przez Jugosławię przedostał się do Splitu i stamtąd greckim statkiem Patris do Libanu. W Syrii wstąpił do Brygady Strzelców Karpackich,już jako Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich, przetransportowana do Tobruku, gdzie walczył.Awansowany przez Sikorskiego do stopnia kapitana. 17 grudnia 1941 został ciężko ranny w bitwie pod Ain-el-Ghazalą. Od sierpnia 1942 dowódca dywizjonu artylerii przeciwpancernej, przy 1 Karpackim Pułku Artylerii Lekkiej a następnie przy 3 Karpackim Pułku Artylerii Przeciwpancernej. We Włoszech wziął udział w walkach pod Monte Cassino, Pesaro, Ankoną, Osimo, na linii Gotów, pod Brisighellą oraz Montefortino. W styczniu 1945 awansowany do stopnia majora i zastępcy dowódcy 8 baonu 3 Dywizji Strzelców Karpackich. Po kapitulacji pozostał w służbie PSZ we Włoszech. W 1946 przeniesiony do Anglii. W 1947 wrócił do Polski. W 1950 przeniesiony do rezerwy, do emerytury pracował w zakładach przemysłu materiałów budowlanych. W 1967 otrzymał krzyż srebrny orderu Virtuti Militari za udział w walkach we wrześniu 1939. W listopadzie 1981 otrzymał krzyż oficerski Orderu Odrodzenia Polski. Awansowany do stopnia podpułkownika. Zmarł 5 maja 1991, pochowany na cmentarzu w Bielsku-Białej wraz z małżonką Bronisławą z domu Rudomino-Dusiacką.

Hołd oddało 1 osób