Dzionara Paweł

Urodził się 25 stycznia 1879 r. w gminie Bartodzieje Małe (od 1920 r. część miasta Bydgoszczy). Uczęszczał do gimnazjum realnego, a potem do szkoły wydziałowej w Bydgoszczy. Następnie uczył się ciesielstwa, uzyskując dyplom mistrzowski w 1897 roku. W semestrach zimowych uczęszczał do szkoły budownictwa w Wałczu. W chwili wybuchu I wojny światowej w 1914 r., budował linię kolejową Olecko-Czynochen w Prusach Wschodnich. Po wkroczeniu tam armii rosyjskiej, utracił pozostawione maszyny i narzędzia, ponosząc znaczne straty materialne. W latach 1914–1918 kierował różnymi budowami na obszarze okupowanym przez Cesarstwo Niemieckie, co uchroniło go przed powołaniem do armii. Po zakończeniu wojny stracił dużą część majątku, którą miał ulokowaną w hipotekach. Stąd też zmuszony był zlikwidować przedsiębiorstwo. Resztę maszyn i narzędzi sprzedał tworzonemu polskiemu Towarzystwu Robót Inżynieryjnych Tow. Akc. w Poznaniu, a sam został dyrektorem oddziału tego Towarzystwa w Bydgoszczy. W 1923 r. został wspólnikiem tworzącego się towarzystwa „TH i Ska przemysł drzewny tow. z ograniczoną poręką”, obejmując zarazem jej kierownictwo. Oprócz działalności zawodowej udzielał się społecznie. Od końca XIX w. działał w Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół”. Nie angażował się w działalność partii politycznych. Od listopada 1918 r. do początków 1920 r. był członkiem Polskiej Rady Ludowej na miasto Bydgoszcz i przedmieścia. Z ramienia tej Rady kontrolował niemiecki Zarząd Dróg Wodnych. W 1921 r. został wybrany z listy Polskiego Komitetu Wyborczego do Rady Miejskiej w Bydgoszczy. W 1924 r. Rada ta wybrała go na stanowisko niepłatnego (honorowego) radcy miejskiego (1924–1928).

Hołd oddało 2 osób