Hejnosz Wojciech

(ur. 3 kwietnia 1895 w Budach Łańcuckich, zm. 22 czerwca 1976 w Toruniu) - polski historyk prawa, archiwista, profesor Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1920 podjął studia w dziedzinie prawa i filozofii na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, m.in. u Przemysława Dąbkowskiego, Władysława Abrahama i Kazimierza Twardowskiego. Doktorat obronił w 1924 pod opieką Oswalda Balzera. W czasie studiów pracował jako aplikant w Archiwum Krajowym Aktów Grodzkich i Ziemskich (od 1929 był tam archiwariuszem), potem, do 1944 roku pozostawał w służbie archiwalnej na etacie w Archiwum Państwowym we Lwowie. W latach 1925-1929 był zatrudniony w Sądzie Okręgowym i Apelacyjnym we Lwowie oraz jako sędzia grodzki w Drohobyczu. W 1937 habilitował się na Uniwersytecie Lwowskim (na podstawie pracy Zagadnienie niewoli na Rusi Czerwonej pod koniec średniowiecza w świetle stosunków prawnych Polski i krajów sąsiedzkich) i został docentem w Katedrze Dawnego Prawa Polskiego. Brał udział w tajnym nauczaniu we Lwowie na poziomie uniwersyteckim w czasie II wojny światowej.

Hołd oddało 27 osób