Trasa składa się z ośmiu bardzo interesujących kościołów. Na ich zwiedzenie polecam dzień świąteczny, ponieważ niektóre świątynie niestety w ciągu dnia są zamknięte.
Pierwszym punktem jest Domaradz, tam zachował się niezwykle cenny gotycki kościół pw. św. Mikołaja Bpa, wzniesiony zapewne w XV wieku. Jest drewniany, konstrukcji zrębowej, na podmurowaniu kamiennym. Ołtarze boczne barokowe (1682 r.). W polu głównym prawego ołtarza łaskami słynący obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy, koronowany w 1958 r. ( odpust - 27 czerwca), barokowy (XVIII w.). Ambona barokowa wykonana około 1680 r. Chrzcielnica późnogotycka, kamienna, ośmioboczna, z czarą dekorowaną ostrołukowymi arkadami, zakończonymi liliami. Nieopodal kościoła jest drewniana dzwonnica z 1936 r., a w niej dzwon gotycki z 1524 r.
Następnie przenosimy się do Golcowej. Do naszych czasów zachował się tam drewniany kościół gotycki. Zapewne został zbudowany w ostatnich piętnastu latach XV wieku. Remontowany ok. 1599 r. W 1756 r. (dano trzy nowe okna), w latach 1877-78 usunięto soboty i dobudowano kruchty. W ołtarzu bocznym - barokowy z 1628 r. obraz św. Barbary, zasłonięty sukienką drewnianą ( ok. 1720 r.). Ambona barokowa, zdobiona malowidłami.
Trzecim miejscem są Izdebki: obecny kościół parafialny pw. Zwiastowania NP Marii oraz św. Piotra i Pawła, murowany, neogotycki, konsekrowany był w 1931 r. Zbudowany został na miejscu poprzedniego drewnianego, rozebranego w 1919 r. Urządzenie wnętrza przeniesiono ze starego kościoła. W Grabówce spotkamy się z nowym, wybudowanym zaledwie kilka lat temu kościołem.
Piąty przystanek - czyli Trześniów posiada kościół murowany, zbudowany w latach 1879-1898, według projektu architekta Jana Sas-Zubrzyckiego. Stary modrzewiowy gotycki kościół w Haczowie jest najstarszym tego rodzaju zabytkiem w Polsce. Jest on również na liście UNESCO. Według Ryszarda Brykowskiego i Mariana Korneckiego został zbudowany już u schyłku XIV stulecia, krótko po utworzeniu tutaj parafii. W Jasienicy Rosielnej godny zainteresowania jest, usytuowany na wzgórzu wśród drzew, barokowy kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NPM z 1770 r., fundacji Ignacego z Załuskich. Drewniany, konstrukcji zrębowej na podmurowaniu.
Ostatnia ze świątyń to prawdziwa perełka. Kościół pw. Wszystkich Świętych w Bliznem wzniesiony - jak podaje wywodzący się z tej miejscowości historyk sztuki Mariusz Czuba - w połowie XV wieku (na niewielkim wzniesieniu opadającym w kierunku Stobnicy). Zbudowany w stylu późnogotyckim, w wieku XVII był okolony ziemnymi wałami obronnymi. Konstrukcji zrębowej na kamiennym podmurowaniu. Wieża i kruchta konstrukcji słupowej.
Największym walorem tego zabytku jest wnętrze, a przede wszystkim polichromia pokrywająca ściany od podłogi aż po malowany strop - owa, jak pisał Tomasz Jurasz "liber pauperum (księga ubogich), ludzi nie umiejących czytać, którzy z obrazów, z ich ekspresji, ich czytelnych, religijnych przesłań wyciągali wnioski, jak w sposób moralny żyć i przykłady jak postępować. To stare malarstwo ścienne jest czymś niesłychanym dla wierzących". Polichromia w kościele w Bliznem wykonywana była na przestrzeni kilku stuleci - od XVI do XVIII wieku. W bocznym ołtarzu znajduje się cudowna figura Matki Bożej Łaski Pełnej, wyrzeźbiona w drewnie lipowym ok.1500 roku (szkoła W. Stwosza ). Pierwotnie stanowiła część tryptyku ołtarza. Kiedy w XVII wieku wymieniano wystrój kościoła - usunięto stary ołtarz, a na jego miejsce wstawiono nowy z obrazem Zwiastowania.
W drewnianej wikarówce - zbudowanej przed 1699 r. - umieszczone jest niezwykle cenne muzeum parafialne, posiadające w swoich zbiorach przedmioty pochodzące z kościoła. Znajduje się tam ponadto rękopis "Willa Blizne episcopalis visitatia 1745" - odpis wizytacji biskupa W.H. Sierakowskiego. W obejściu plebańskim zachował się budynek gospodarczy wzniesiony około połowy XIX wieku. Drewniany, konstrukcji sumikowo-łątkowej, kryty słomą. W części północnej wozownia. Ciekawymi przykładami drewnianego budownictwa są także: szpital dla ubogich z połowy XIX wieku oraz wybudowana w 1866 r. szkoła parafialna. Na miejscu dawnego klasztoru w roku 1877 miejscowy proboszcz, ks. Józef Januszkiewicz, zbudował z cegły i kamienia kaplicę, także pod wezwaniem św. Michała, która przetrwała do czasów współczesnych.