Historia powstania Łazienek Królewskich sięga drugiej połowy wieku XVII, kiedy to marszałek wielki koronny, Stanisław Herakliusz Lubomirski, wzniósł w gęstwinie drzew, na terenie dawnego zwierzyńca, na wysepce między odnogami starorzecza, budynek łaźni oraz – w części północnej – budynek Ermitażu. Ich projektantem i budowniczym był słynny Tylman z Gameren.
W roku 1764, Łazienki od Lubomirskich odkupił król Stanisław August Poniatowski, z zamiarem utworzenia tu swojej letniej rezydencji. Już dwa lata później rozpoczęto trwające przez prawie 30 lat, szeroko zakrojone, prace nad stworzeniem imponującego kompleksu pałacowo-parkowego. Wzniesiono pałac, liczne pawilony oraz dwa teatry.
Następnymi właścicielami parku byli książę Józef Poniatowski, a po nim Maria Poniatowska. Od 1817 r. Łazienki były rezydencją carską, zaś w okresie międzywojennym – własnością Państwowych Zbiorów Sztuki. Po II wojnie światowej odbudowane ze zniszczeń, stanowią do dziś samodzielną placówkę muzealną.
Zwiedzanie rozpoczynamy od wejścia przy zbiegu ulic: Agrykoli, Myśliwieckiej i Szwoleżerów, czyli przy budynku dawnej Oberży zwanej Austerią, w której to swoją siedzibę mają: straż parkowa i ochrona. Stąd, brukowana, szeroka alejka wiedzie nas wprost do wejścia pałacyku Myślewickiego.
Nim jednak do niego dojdziemy, warto na chwilę skręcić w prawo, gdzie stoi gmach tzw. Wielkiej Oficyny zwanej popularnie Podchorążówką, który przybrał swój obecny klasycystyczny kształt (wg. projektów Dominika Merliniego) w 1788 r. To właśnie tutaj, w latach Królestwa Polskiego, mieściła się Szkoła Podchorążych, której uczniowie, pod wodzą Piotra Wysockiego, w listopadową noc 1830 r. ruszyli do walki z zaborcą rosyjskim. Tablicę, upamiętniającą to wydarzenie, umieszczono na południowej ścianie budynku. Kilka kroków od niej stoi ( od 1981 r.) popiersie Piotra Wysockiego, wyrzeźbione przez Aleksandra Żurakowskiego w latach 30. XX w.
Od strony wschodniej budynku mieści się wejście do Muzeum Wychodźstwa Polskiego im. Ignacego Jana Paderewskiego, zaś na zachodniej elewacji możemy ujrzeć oryginalny zegar z czasów Stanisława Augusta Poniatowskiego.
Wracamy więc do Pałacu Myślewickiego. Na jego dziedzińcu znajdziemy, ustawione tu 10 lat temu, popiersie Eugeniusza Kwiatkowskiego (tablica pamiątkowa z podobizną ekonomisty znajduje się na placu Bankowym), wicepremiera i ministra skarbu z okresu II Rzeczypospolitej. Sam pałac wywodzi swoją nazwę od wsi Myślewice i jest jedną z najstarszych budowli na terenie Łazienek. Jego budowniczym, w latach 1775-78, był wspomniany wyżej Dominik Merlini, zaś właścicielem –książę Józef Poniatowski. Inicjały ksiecia widnieją w kartuszu nad wejściem głównym.
Za pałacem stoi, jakby ukryte przed odwiedzającymi park, popiersie pułkownika Jana Leona Kozietulskiego, bohatera szarży pod Samosierrą. W to miejsce mało kto zagląda, gdyż mało kto wie, iż za „Myślewicami” coś jest.
Idąc dalej w kierunku południowym, dotrzemy do popiersia innego bohatera narodowego, gen. Józefa Bema. Pomnik ustawiono w tym miejscu 8 lat temu. Pierwszy etap naszego zwiedzania Łazienek Królewskich kończymy na budynkach Wozowni i Stajni Kubickiego, wzniesionych w latach 20. XIX w. Możemy zobaczyć tu dawne powozy z kolekcji Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa.