Niezwykle atrakcyjne miejsce stanowi duży obszar zamknięty pomiędzy ulicami Koszykową, Raszyńską, Filtrową i Krzywickiego - Centralna Stacja Filtrów, najlepiej utrzymany zabytek XIX-wiecznej architektury przemysłowej w Warszawie. Stacja jest od kilku lat kandydatem do wpisania na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Budowę filtrów zlecił w 1876 r. - pierwszym roku swoich rządów! - prezydent Warszawy gen. Sokrates Starynkiewicz. System wodociągów i filtrów zaprojektował angielski inżynier William Lindley, a jego dzieło kontynuował syn, William Heerlein Lindley. Projektowali oni lub opiniowali sieci wodociągowe i kanalizacyjne także w innych miastach, m.in. w Łodzi, Budapeszcie, Bukareszcie, Wiedniu, Pradze i Moskwie, a dzięki młodszemu synowi, Josephowi, powstały systemy wodociągów i kanalizacji we Lwowie, Jeleniej Górze, Włocławku i Radomiu. William Heerlein kierował też pracami geodezyjnymi i sporządzeniem szczegółowych planów Warszawy - powstało ich ponad 8 tys. arkuszy, z których znaczna większość, mimo dwóch wojen i wywożenia zbiorów, zachowała się do dziś w Państwowym Archiwum m.st. Warszawy przy ul. Krzywe Koło.
Prace przy budowie systemu warszawskich wodociągów i filtrów rozpoczęto w 1881 r., a pierwsza woda do domów dotarła 3 lipca 1886 r. Wykorzystano najnowocześniejsze rozwiązania techniczne i użyto materiałów najwyższej jakości: specjalnie wypalanej, odpornej na wilgoć cegły licówki, cegły glazurowanej białą polewą oraz bloków z granitu i piaskowca. Ze stacji pomp rzecznych przy ul. Czerniakowskiej podziemnymi kanałami woda popłynęła do filtrów przy Koszykowej. Tu pod ziemią powstały, ukryte dziś pod trawnikami, dwa wielkie zbiorniki wody wstępnie oczyszczonej (tzw. surowej) i siedem grup filtrów powolnych. Woda przepływa w nich przez warstwy piasku i węgla aktywowanego. Podziemia przypominają wnętrze wielonawowej gotyckiej budowli - zespoły ceglanych komór mają żaglowe sklepienia wsparte na granitowych filarach.
Wzniesiono też zbiorniki wody czystej, pompownie, budynki administracji i gospodarcze oraz charakterystyczną wieżę ciśnień, wykorzystywaną do zasilania tzw. górnego miasta - części Warszawy położonej ponad skarpą (woda do dolnego miasta - na Powiśle i Pragę - spływała grawitacyjne bezpośrednio z filtrów powolnych).
Filtry Lindleya oraz system wodociągów i kanalizacji, rozbudowany później o dodatkowe osadniki, zespół filtrów pospiesznych i nowe ujęcia, służy Warszawie do dziś.
Filtry warto zobaczyć podczas dni otwartych organizowanych przez stołeczne przedsiębiorstwo wodociągowe, m.in. w wakacyjne soboty. Zwiedzanie, wyłącznie z przewodnikiem, możliwe jest tylko w niewielkich grupach, po wcześniejszym umówieniu (tel. 022 699 77 09). Do wejścia na teren stacji przy ul. Koszykowej 81 idzie się przez plac Starynkiewicza i ulicę Williama Lindleya.