Jeszcze do niedawna na mapach tej części Pomorza w miejscu Witkowa figurowała nazwa... Wódka. Niestety dla amatorów fotografowania się na tle tablic z oryginalnymi nazwami miejscowości mamy złą wiadomość. Już w latach 90. ubiegłego wieku nazwa wsi została zmieniona na życzenie mieszkańców i tylko opieszałości kartografów przypisać należy to, że w niektórych wydawnictwach ma ona jeszcze starą formę. Notabene, są jeszcze w Polsce dwie inne Wódki (w woj. łódzkim i opolskim), a także Zimna Wódka (na Opolszczyźnie), ale to już całkiem inna historia...
Do ukrytego w pomorskich lasach Witkowa warto jednak zawitać, żeby obejrzeć znajdujący się tutaj dworek szlachecki. Wśród wielu zachowanych do dzisiaj rezydencji pomorskich, zbudowanych przeważnie w XIX lub na początku XX w. i mających formy eklektyczne, dwór witkowski wyróżnia się zarówno starą metryką - pochodzi bowiem częściowo z 1. połowy XVIII w. - jak i kształtem, który naśladuje najwspanialsze pałace barokowe ze słynnym Wersalem na czele. Charakterystycznym elementem tego typu założeń jest występowanie skrzydeł bocznych, tak zwanych oficyn, które w mniejszych rezydencjach - jak w Witkowie - łączą się bezpośrednio z budynkiem głównym, tworząc wewnętrzny dziedziniec. Oficyny witkowskiego dworu mają konstrukcję szkieletową (tzw. pruski mur) o mansardowych, łamanych dachach, również typowych dla schyłkowego baroku. Budynek główny ma natomiast formę klasycyzującą, co jest zapewne efektem przebudowy dworu po pożarze na początku XX w.
Po II wojnie światowej majątek witkowski został oczywiście znacjonalizowany i przekształcił się w typową wieś z państwowym gospodarstwem rolnym. Po jego likwidacji w latach 90. XX w. zaniedbany zespół dworski przeszedł w ręce prywatne i obecnie trwa jego odbudowa. Już teraz można tutaj spędzić wczasy, wynajmując pokoje w wyremontowanym budynku na folwarku i skorzystać z atrakcji małej stadniny.
Będąc w Witkowie warto także zobaczyć pobliskie Salino, które w XVIII-XIX w. należało do tej samej szlacheckiej rodziny Rexinów (wywodzącej się ze wsi Rexin, czyli Rzechcina pod Słupskiem). Również w tej miejscowości zachował się unikatowy XVIII-wieczny dworek - obecnie kwatera agroturystyczna - zbudowany w konstrukcji szkieletowej z typowymi dla rezydencji staropolskich narożnymi alkierzami, w dodatku całkowicie kryty strzechą! Dwór położony jest w centrum wsi nad brzegiem Jeziora Salińskiego, na którym widać zalesioną wyspę z resztkami średniowiecznego grodu. W pobliżu leży stary ewangelicki cmentarz z klasycystyczną kaplicą grobową Rexinów.