Kościół pw. świętych Jana Bożego i Andrzeja Apostoła (oo. bonifratrów) znajduje się przy ulicy Bonifraterskiej 12. Historia ojców Bonifratrów z Warszawy wiąże się ze Stanisławem Leszczyńskim, który w 1649 roku sprowadził ich do miasteczka Leszno pod Warszawą. Ufundował im klasztor wraz z kościołem. W 1664 roku dzięki braciom Morsztynom, którzy w testamencie zapisali im ziemię, przenieśli się na dzisiejsze tereny Ogrodu Saskiego i tam wybudowali kościół z klasztorem. W 1713 roku król August II Mocny kupił pałac Morsztynów na swoją rezydencję i zaczął przyłączać okoliczne ziemie do swojej posiadłości, w tym teren zakonu. Jako rekompensatę ojcowie otrzymali ziemię przy ówczesnej ulicy Bielańskiej wraz z funduszami od króla na budowę nowej świątyni. Kościół został wybudowany w latach 1726-1728 według projektu Józefa Fontany i Antoniego Solariego. W latach 1745-60 został wzniesiony klasztor i szpital. W 1865 roku na mocy dekretu cara Aleksandra II zlikwidowano wszystkie klasztory bonifraterskie w zaborze rosyjskim. Na teren Rzeczpospolitej wrócili ponownie dopiero po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Swoją działalnością Bonifratrzy zawsze nieśli pomoc - nie tylko ludności cywilnej, ale także na polach walk, nierzadko przypłacając to swoim życiem. W okresie II wojny światowej, a zwłaszcza powstania warszawskiego, szpital był jednym z głównych punktów obronnych Śródmieścia. Podczas działań wojennych został on całkowicie zniszczony. Po wojnie tylko kościół został odbudowany, a na terenach, gdzie znajdował się szpital, powstało osiedle mieszkaniowe.