Rezerwat przyrody nieożywionej Góra Zborów został utworzony w 1957 roku. Jego głównym zadaniem jest ochrona skał wapiennych, które tworzą tutaj jedną z najbardziej malowniczych grup ostańców na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej.
Teren rezerwatu obejmuje Górę Zborów, zwaną również Berkową Górą oraz pasmo Kołoczyk. Łącznie rezerwat zajmuje powierzchnię 45 ha. Wśród występujących tu licznie ostańców można rozpoznać interesujące formy skalne przypominające sylwetki ludzkie i zwierzęce. Można tu również zobaczyć kilka ciekawych jaskiń.
Oprócz form skalnych, na terenie rezerwatu podlega ochronie około 210 gatunków roślin naczyniowych. Szata roślinna ma tu charakter strefowo-pasmowy. Licząc od podnóża, Górę Zborów porasta kolejno: las sosnowy, miejscami płaty lasów grądowych, buczyna sudecka z żywcem dziewięciolistnym w runie, buczyna kwaśna i ciepła, murawy kserotermiczne. Najwyżej znajdują się zbiorowiska naskalne. Na terenie rezerwatu znajduje się również stanowisko reliktowej skalnicy gronkowej.
Ze szczytu Góry Zborów roztacza się piękny widok na okolicę. Szczyt Góry Zborów wieńczy wieżyczka triangulacyjna wmurowana przez Niemców podczas okupacji. Niemcy przyczynili się również do wykopania na Górze Zborów licznych rowów strzeleckich i przeciwczołgowych oraz do zniszczenia (kamieniołom) zachodniej części omawianego obszaru (znajduje się tam wejście do Jaskini Głębokiej).