Radogoszcz – Rozszerzone Więzienie Policyjne, utworzone 1 lipca 1940 r., w fabryce włókienniczej Samuela Abbego, położonej u zbiegu obecnych ulic Zgierskiej i gen. J. Sowińskiego. Radogoszcz był więzieniem wyłącznie męskim. Zasadniczą funkcją więzienia było gromadzenie więźniów w większe grupy w celu wysyłki do więzień docelowych, np. w Sieradzu, Wieluniu czy Łęczycy, do obozów pracy przymusowej, np. do Ostrowa Wielkopolskiego, bądź do obozów koncentracyjnych, np. Auschwitz-Birkenau, Gross-Rosen, Mauthausen-Gusen, Dachau. Radogoszcz nie był miejscem masowej eksterminacji, jednak każdego dnia na skutek głodu, chorób, wycieńczenia, tortur, oraz sadystycznego znęcania się wachmanów ginęli tu więźniowie. Stąd wywożono ludzi na masowe egzekucje w rejonie Łodzi: las lućmierski, lasy łagiewnickie i "Okręglik" w lesie chełmskim. Także stąd zabrano grupę więźniów, których zamordowano w największej publicznej egzekucji, dokonanej w Zgierzu 20 marca 1942 r. Najtragiczniejsza była noc z 17 na 18 stycznia 1945 r., podczas której ewakuujący się Niemcy podpalili budynki i zamordowali blisko 2 tys. osób. Mord przeżyło ok. 30 więźniów, którym udało się ukryć podczas ludobójczej masakry. Pogrzeb ofiar Radogoszcza odbył się 28 lutego 1945 r. na cmentarzu pod wezwaniem św. Rocha. Wyrazem pamięci ofiar było odsłonięcie Pomnika-Mauzoleum oraz "Iglicy" 9 września 1961 r. Na sarkofagu umieszczony jest napis "Tu spoczywamy zamordowani w przeddzień wolności. Imiona i ciała zabrał nam ogień, żyjemy tylko w waszej pamięci. Niech śmierć tak nieludzka nie powtórzy się więcej". 19 stycznia 1976 r. otworzono na terenie byłego więzienia Muzeum Martyrologii, które obecnie jest oddziałem Muzeum Tradycji Niepodległościowych.