Jest pierwszym budynkiem wzniesionym przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w Łazienkach. Ten niewielki pałacyk o wyjątkowo harmonijnych proporcjach zaprojektował w latach 1774-76 Dominik Merlini. Król mieszkał tu, zanim dawną Łazienkę przebudowano na rezydencję.
Biały Domek zbudowany na planie kwadratu, odznacza się identycznym wystrojem wszystkich czterech elewacji. Zachował się w nim zespół stylowych, klasycystycznych wnętrz, charakterystycznych dla wczesnej fazy stylu Stanisława Augusta. Do najokazalszych pomieszczeń należy Pokój Stołowy, którego ściany pokryte są w całości dekoracją malarską w typie groteski, wykonaną przez Jana Bogumiła Plerscha w 1777 r. Pokój Bawialny ozdobiony jest papierowymi tapetami, na których przedstawiono widoki miast chińskich. Dekorację Pokoju Sypialnego tworzą ramy zwierciadeł bogato rzeźbione w motywy liści dębowych oraz malowidła przedstawiające ptaki, motyle i kwiaty, utrzymane w stylu chińskim. Sąsiadujący w sypialnią ośmioboczny Gabinet zdobią malowidła Plerscha i Jana Ścisły naśladujące wnętrze altany ogrodowej. W niewielkich pokoikach na piętrze zachowały się także dekoracje malarskie w formie gałązek powoju i innych kwiatów. Znaczna część wyposażenia wnętrz: kominki, meble, kinkiety, niektóre brązy jest historycznie związana z Białym Domkiem od czasów stanisławowskich.
Podczas II Wojny Światowej pawilon ten nie uległ zniszczeniu, niemniej wnętrza zostały zdewastowane. Prace konserwatorskie (ukończone w 1968 r.) objęły wymianę posadzek, odświeżenie malowideł i rekonstrukcję niektórych elementów wystroju. Dawne wyposażenie uzupełniono stylowymi obiektami dostosowanymi do charakteru tej rezydencji.