Jak głosi legenda, to nie przypadek sprawił, że kościół nosi imię św. Bartlomieja. Przed wiekami, w czasach szerzenia się śmiertelnej zarazy na tych ziemiach, żył w wiosce bardzo grzeczny i rezolutny chłopiec imieniem Bartek. Widząc, że śmiertelna choroba zagraża całej wiosce, postanowił sam poszukać pomocy. Powędrował do odległej miejscowości, w której życzliwi ludzie poradzili mu udać się z tym problemem do biskupa. Tak też zrobił. Biskup, wysłuchawszy opowieści chłopca, postanowił mu pomóc. Pojechał z nim do wioski i wszystkich mieszkańców skropił święconą wodą. Po kilku dniach wszyscy chorzy wyzdrowieli i w podzięce za uratowanie życia postanowili wznieść w wiosce kościół. Na pamiątkę tego wydarzenia nadali swojej świątyni imię, które jest identyczne z imieniem małego bohatera…
Źródła historyczne milczą na ten temat. Wiadomo jednak, że obecny drewniany kościół wzniesiony został w 1726 roku i jest kolejną już świątynią wybudowaną w tym miejscu. Powstał dzięki staraniom Marcina Romieńskiego - ówczesnego proboszcza tutejszej parafii. Jest budowlą jednonawową, orientowaną, konstrukcji zrębowej. Na początku XX wieku kościół powiększono, wydłużając nawę. Dobudowano również wieżę i dwie kaplice, które zostały ustawione symetrycznie po bokach nawy, tworząc w ten sposób pozorny transept.
Wewnątrz uwagę zwraca barokowy ołtarz główny z pierwszej połowy XVIII wieku i barokowy ołtarz boczny z drugiej połowy XVIII wieku z nowszą rzeźbą św. Antoniego z 1919 roku wykonaną przez Marcina Rożka - profesora Szkoły Sztuk Zdobniczych w Poznaniu, twórcy m.in. rzeźby świętych w Ołtarzu Serca Jezusowego w konkatedrze w Ostrowie Świętokrzyskim. Warto również przyjrzeć się innym elementom bogato wyposażonego wnętrza, np. belce tęczowej z barokowymi rzeźbami grupy pasyjnej lub chórowi muzycznemu wspartemu na dwóch ozdobnych słupach.