Kamienica Szelągowska położona jest przy ulicy Nowomiejskiej 17 w bezpośrednim sąsiedztwie murów miejskich. Nazywana bywa zamiennie Kąkolewską lub Funkowską.
Do początków XVI w. stał tu narożny dom, w miejscu którego miecznik Paweł Szeląg około 1505 r. zbudował swoją kamienicę. Jednotraktowy, gotycki dom poddany został przebudowie w połowie XVII w. przez ówczesnego właściciela (prawdopodobnie Funka). Powstał wówczas dwuosiowy budynek liczący trzy kondygnacje. W 1765 r. w wyniku kolejnej przebudowy kamienicę powiększono o tylny trakt oraz połączono z sąsiednim domem znajdującym się przy miejskim murze obronnym. W 1944 r. budynek legł w gruzach w czasie walk na Starym Mieście. Zachowały się piwnice i część fasady. Ruiny rozebrano, a kamienicę odbudowano w latach 1953-1955 bez tylnego traktu oraz oficyn.
Dzisiaj jest to dwupiętrowy budynek o dwóch traktach i fasadzie o dwóch osiach. Autor rekonstrukcji, Stanisław Żaryn, zmienił także układ wnętrz, fasadę przyziemia oraz elewacje boczną i tylną. Kamienicę ozdobiło sgraffiti ze scenami batalistycznymi, które zaprojektował Jacek Sempoliński.