Do 1945 r. Lubiąż i okolice położone były na terenie Rzeszy Niemieckiej. Miejscowości nosiły wówczas nazwy Leubus (Lubiąż), Gleinau (Gliniany), Praukau (Prawików), Rathau (Rataje) oraz Birkenheim (Zagórzyce). Większość zamieszkałej tutaj ludności była narodowości niemieckiej. Kiedy w wyniku nowego podziału terytorialnego ukształtowanego po II wojnie światowej dotychczasowi mieszkańcy zostali przesiedleni za Odrę i Nysę Łużycką. Pozostały po nich groby ich przodków spoczywających na cmentarzu przy kościele św. Walentego. Z biegiem lat niemiecka nekropolia niszczała lub była dewastowana przez nowych mieszkańców i dziś na cmentarzu w Lubiążu pozostały jedynie relikty dawnych, przedwojennych nagrobów.
Aby upamiętnić tu spoczywających dawnych mieszkańców ustawiono przy kościele symboliczny grób z pamiątkową tablicą. Znalazł się na niej napis w językach niemieckim i polskim o treści: "Tu spoczywają w pokoju wszystkie dusze zmarłych z Lubiąża, Glinian, Prawikowa, Rataj i Zagórzyc. Kapłani: Wenzel, Christa, Nowak, Richta . Siostry z zakonu elżbietanek. Spoczywają w Bogu". Poniżej płyty z napisem znajdują się trzy ocalałe tabliczki epitafijne.