Początki pruszczańskiego hydrowęzła sięgają XIV wieku. Wytyczono wtedy nowe koryto rzeki i przekopano Kanał Raduni. Miejsce to ze względów obronnych i gospodarczych stało się dla Gdańska budowlą strategiczną. Kanał dostarczał do miasta wodę pitną i energię potrzebną do napędzania przemysłowych urządzeń zlokalizowanych nie tylko na przedmieściach Gdańska. Największy młyn w mieście - Wielki Młyn również zasilany był wodą z Kanału Raduni. Od czasów krzyżackich układ hydrowęzła praktycznie nie uległ zmianie. Postęp techniki zaowocował jednak zmianą konstrukcji jazów i wodnych zastawek, a później powstaniem wodnych elektrowni.
Pierwsza elektrownia o mocy 100 kW, nazwana "Pruszcz I", uruchomiona została w 1921 roku i do powodzi w lipcu w 2001 roku pracowała pełną mocą. W związku z koniecznością zmniejszenia przepływu wody w kanale, który po przerwaniu wału stał się przyczyną powodzi, wydajność elektrowni znacznie spadła. Wybudowano wiec kolejną, w pełni zautomatyzowaną elektrownię "Pruszcz II" o mocy 250 kW.
Teren hydrowęzła, malowniczo oblewany wodami Raduni, stał się również miejscem rekreacji. Niedawno postanowiono ten teren ponownie zagospodarować. Powstaje tu rekonstrukcja Bursztynowej Faktorii - starożytnego grodziska, które według archeologów było zakończeniem północnego szlaku bursztynowego. Projekt zakłada powstanie rozległego skansenu, który poprzez edukację i różnorodne imprezy kulturowo-handlowe przybliży mieszkańcom i turystom czasy, w których bursztyn kształtował historię tych ziem.