Radziecka nekropolia wojenna znajduje się prawie w centrum miasta, po lewej stronie wejścia do obecnego Szpitala Wojskowego. Zajmuje południowy kraniec dawnego parku pałacowego; odgrodzona jest od niego żywopłotem. Szpitalne tereny należały niegdyś do domeny zamkowej (Tummelhaus - Pałac Zabaw), ale kiedy minęła świetność rodu Promnitzów, zorganizowano tu szpital psychiatryczny, który z czasem rozbudowano i przekształcono w spory kompleks szpitalny. Po zajęciu Żar przez Armię Czerwoną budynki zaadaptowano na lazaret. To najprawdopodobniej w nim właśnie zmarła przeważająca większość pochowanych na cmentarzu żołnierzy. Żary zostały zdobyte 16 lutego 1945 r., a nagrobki datowane są przeważnie na kwiecień 1945 r.
Pierwotna nekropolia „czerwonoarmiejców” znajdowała się w innym miejscu, na terenie dawnego cmentarz żydowskiego. Ekshumowane ciała przeniesiono na wydzielony fragment Parku Miejskiego dopiero w drugiej połowie lat 60. XX wieku. Na fali przygotowań do obchodów 50. rocznicy rewolucji październikowej (1967) zabrano się wówczas za porządkowanie i poprawę wyglądu wojennych cmentarzy radzieckich. Z tego okresu pochodzi też pomnik ustawiony na wprost wejścia do nekropolii.
W Żarach znajdują się groby 352 „krasnoarmiejców”. Pośród nich, w kwaterze 306 pochowano polskiego oficera I Armii WP – Edmunda Polańskiego. W cmentarnym murze umieszczono tablicę poświęconą ofiarom obozu jenieckiego (w czasie walko o miasto wyzwolono kilka tysięcy jeńców francuskich, rosyjskich i polskich). Dzięki staraniom rodzin poległych, do niektórych płyt przymocowano fotografie. Jedna z mogił kryje zbiorowy pochówek (12 ciał).