Plac Gabriela Narutowicza wytyczony został w 1923 r. W bardzo szybkim tempie powstała jego zabudowa, na którą składały się imponujące wówczas obiekty. Wśród nich znajdowała się kamienica u zbiegu ulic Filtrowej i Grójeckiej. Choć dzisiejszy budynek wyglądem elewacji odbiega od pierwowzoru, warto jednak przytoczyć jego historię.
Na działce o podwójnym numerze - Grójecka 35 i Filtrowa 70 - Pocztowa Kasa Oszczędności wzniosła jedną ze swoich kamienic czynszowych (domów dochodowych). Budynek zaprojektowany przez architekta Zygmunta Tillingera powstał w latach 1927-1929. Liczył siedem kondygnacji wraz z ukrytym użytkowym poddaszem. Zaokrąglona fasada od strony Placu Narutowicza miała wejście ujęte w półkolumny sięgające pierwszego piętra. Sześć osi tej fasady zdobiły balkony na wysokości od drugiej do czwartej kondygnacji.
II wojna światowa nie była dla domu dochodowego PKO łaskawa. Kamienica została uszkodzona już w czasie obrony Warszawy we wrześniu 1939 r. Dzieło jej zniszczenia dokonało się w 1944 r. podczas powstania warszawskiego, kiedy to obiekt uległ wypaleniu.
Proces jego odbudowy zaczęto w 1946 r., rozbierając fasadę do poziomu parteru. W 1947 r. odbudowano kamienicę według projektu architekta Jerzego Wierzbickiego. Zrezygnowano wówczas z rekonstrukcji elewacji oraz dachu z siódmą kondygnacją. Pozostała jedna zaokrąglona bryła domu, a z dawnych detali tabliczka z informacją: "Dom ten jest własnością Pocztowej Kasy Oszczędności AD 1929”.