Pręgierz oraz szubienica należą do najstarszych i najdłużej stosowanych urządzeń karnych na ziemiach polskich. Pręgierz wykonany najczęściej z kamiennego słupa lub rozbudowanej kolumny stawiany był w miastach, najczęściej na rynku w pobliżu ratusza, ale także w pobliżu kościoła. Te „słupy hańby”, bo tak nazywano również pręgierze, znajdowały się także na dziedzińcach zamkowych i dworskich. Przy pręgierzu wykonywano najczęściej karę chłosty. Liczbę uderzeń rózgą, pękiem rózg czy pałką określał najczęściej wyrok sądowy, a jego egzekwowaniem zajmował się kat lub jego pomocnik. Skazańca umieszczano przy pręgierzu wyłącznie w dni targowe, tak aby wymierzaną karę widziało jak najwięcej mieszkańców.
W Lubomierzu również zachował się pręgierz. Według różnych źródeł pochodzi on z 1533 lub 1530 roku. Jest w swojej konstrukcji unikatowy, albowiem nie jest wykonany z jednego bloku kamienia, tylko składa się z siedmiu części oraz głowicy przykrytej daszkiem pokrytym ceramicznymi dachówkami. Ma ponad 3 m wysokości i jest wbudowany w narożnik domu sąsiadującego z ratuszem. Nie ma pewności, czy tak wyglądał ten pręgierz w XVI wieku. Możliwe, że obecna jego forma jest późniejsza, z czasów przebudowy miasta.