Budowę nasypu pod torowisko łączące Ciechocinek z Aleksandrowem rozpoczęto w październiku 1867 roku. Przy budowie pracowało wojsko, które ignorując inżynierskie wskazówki popełniło wiele błędów. Zasypane zostały m. in. poprzeczne rowy służące do odwadniania okolicznych pół.
Na konsekwencje nie trzeba było długo czekać. Już 16 dni po oficjalnym otwarciu linii, które miało miejsce w lipcu 1967 roku, deszcz i wezbrana woda w Wiśle doprowadziły do powodzi. Aby opanować sytuację dyrekcja kolei postanowiła zrobić w nasypie dużą wyrwę. Później, w miejscach zasypanych rowów zrobiono otwory i zbudowano mostki.
W 1870 roku wzniesiono pierwszy, szachulcowy budynek dworca, a w 1895 roku linię przedłużono do warzelni soli, aby ułatwić transport pozyskiwanej tam soli. Kilka lat później, w związku z rosnącą liczbą kuracjuszy korzystających z kolei żelaznej, postanowiono rozbudować dworzec. Nowy budynek wzniesiony został w latach 1901-1902 według projektu Cz. Domańskiego. W latach 90. XX wieku zdemontowano tory prowadzące do warzelni soli, a zaniedbane budynki dworcowe już od wielu lat nie zachęcają do wizyty w tym uzdrowisku…