Koterka

Miejsce jest urocze, poniekąd tajemnicze, schowane wśród gęstych zarośli i drzew. Pewnej niedzieli 1852 roku Eufrozyna Iwaszczuk z pobliskiej wsi Tokary na uroczysku Koterka zbierała szczaw. Wtem przed nią ukazała się nieznana kobieta. Kobieta owa zganiła Eufrozynę, że przy niedzieli pracuje miast świętować jak jest przykazane. Poleciła, by mieszkańcy wsi ustawili w tym miejscu krzyż, i modlili się tam o przebaczenie grzechów. Eufrozyna uznała, że widziała Matkę Bożą a fakt ten rychło po okolicy się rozszedł. Z razu dziesiątki, potem setki, wreszcie tysiące pielgrzymów zaczęły do krzyża przybywać. Z czasem władze cerkiewne postanowiły bliżej sprawie się przyjrzeć. Nakazano zabrać krzyż. Wtedy rzeczy niezwykłe dziać się poczęły. Gdy krzyż wyjęto, z dołu źródełko trysnęło, do dziś znajdujące się przy cerkwi. Obmycie się wodą ze źródełka przynosiło ulgę w cierpieniach, a ludzi głębokiej wiary nawet całkowicie uzdrawiało. Niebawem w okolicy rozszalała się epidemia cholery. Wtedy również przychodzili tam ludzie, prosząc o zdrowie. Pielgrzymi często przynosili ze sobą krzyże ofiarne, a krzyże te po dzień dzisiejszy zdobią miejsce święte. Cerkiew, która dziś tu stoi wzniesiono w 1912 roku. Jest to budowla drewniana, na planie krzyża, z prezbiterium zamkniętym trójbocznie i dwiema prostokątnymi zakrystiami. Dzwonnica znajduje się w części zachodniej a wejście poprzedzone jest gankami. Ciekawostką jest fakt, że po II wojnie światowej Tokary zostały podzielone granicą. Świątynia parafialna znalazła się na terenie Związku Radzieckiego. Dlatego też cerkiew w Koterce przejęła obowiązki parafialne. Skoro już tam jesteśmy, warto przejść się 450 metrów do granicy Polski. Pójdziemy szosą, która przed wojną była dość ruchliwa i prowadziła do miasteczka Wysokie Litewskie (dziś Vysokoye)(AniaiJurek)