Na terenie tarnogórskiej dzielnicy Bobrowniki Śląskie, przy ul. Głównej stoi sobie kapliczka datowana na początek XIX wieku. Jest to budowla murowana, otynkowana, wzniesiona na rzucie prostokąta i orientowana. Do wzniesienia jej ścian nie użyto tradycyjnie cegieł pełnych, tylko za pośrednictwem “źródeł”-kamienia dolomitowego. I gdyby tak “skuć” trochę tynku, niewątpliwie można by ujrzeć dość ciekawy wątek murarski, inaczej układ kamieni, który wbrew pozoromnie należy do najłatwiejszych we wznoszeniu takiego muru.
Przekryta jest dachem dwupołaciowym, tylko w części tylnej, zamkniętej co najmniej trójbocznie-trzema połaciami, pokrytymi drewnianym gontem. I chyba jest to nawet oryginalne pokrycie dachowe.... Na środku kalenicy osadzono wieżyczkę o konstrukcji drewnianej, składającej się z dwóch okrąglaków, na których oparto daszek zbliżony do namiotowego, zwieńczony osadzonym na iglicy krzyżem.
Elewacja frontowa jest oszkarpowana po dwóch stronach, co niewątpliwie spełnia i funkcję konstrukcyjną. W otworze drzwiowym osadzone są drewniane drzwi z małym okratowanym okienkiem o wysokości ok. 1, może 1,20 metra...? Tu także mogę przypuszczać, że ościeżnice, drewniane “nadproże” I same drzwi mogą być oryginalne, wymagają jedynie niedużej w kosztach konserwacji.
Wewnątrz kapliczki znajdują się m. in. rzeźba Matki Boskiej z rozłożonymi dłońmi, ale przykryta białą peleryną, chyba płaskorzeźba głowy Chrystusa z koroną cierniową i prawdopodobnie pierwotnie umieszczony obraz z postacią św. Jana Nepomucena. Figura Matki Boskiej przypuszczalnie będzie miała co najmniej 20 lat. Pierwotnie w kapliczce znajdowały się: drewniana, neogotycka figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem, obraz św. Jana Nepomucena I rzeźba ludowa, Chrystusa Frasobliwego.