Długogóry to wspaniały rezerwat krajobrazowy chroniący „krajobraz naturalny moreny czołowej fazy pomorskiej zlodowacenia północnopolskiego”. Położony jest właściwie na pograniczu moreny czołowej i wysoczyzny morenowej, na uboczu uczęszczanych dróg, w kompleksie leśnym ograniczonym wioskami Chłopowo, Piaseczno, Stołeczna, Czerników i Pniów.
Powstał dzięki wielkiemu zaangażowaniu i mrówczej pracy pasjonata, Marka Schillera. Zauroczony tym terenem pan Marek - z wykształcenia nauczyciel fizyki, z zamiłowania regionalista i przyrodnik – przez kilka lat przemierzał go wolnym czasie wzdłuż i wszerz, gromadząc przy okazji dane o faunie, florze i przyrodzie nieożywionej. Przedstawiona dokumentacja spotkała się z uznaniem wojewódzkiego konserwatora przyrody i Komitetu Ochrony Przyrody przy ówczesnym woj. gorzowskim. 8.07.1991 r. Długogóry otrzymały status prawny rezerwatu.
Nazwę rezerwatu wywiedziono od najwyższego wzniesienia Długogóra (114,6 m n.p.m.) Obejmuje on powierzchnię 120,36 ha pofałdowanego terenu porośniętego w większości buczyną, poprzetykanego mnóstwem niewielkich oczek wodnych (bezodpływowe zagłębienia wypełnione wodą, osadami torfowiskowymi lub roślinnością bagienną). Niezwykle licznie występują tu też głazy narzutowe. Sześć największych spośród nich uznano pomnikami przyrody.
Przez teren rezerwatu prowadzi ścieżka edukacyjna z licznymi tablicami informacyjnymi. Można wybrać trasę krótszą (1,9 km) lub dłuższą (3,6 km). Z tablic dowiemy się o idei powstania rezerwatu, poznamy też zwierzęta i rośliny występujące na tym terenie.