Pomniki poległych w czasie I wojny światowej były dawniej stałym elementem warmińskiego i mazurskiego krajobrazu, taki stan z pewnością istniał do 1945 roku. Stawiano je z reguły przed kościołami lub na specjalnie wydzielonym terenie pełniącym zarazem funkcję publiczną, plac zgromadzeń lub tym podobne. Do czasów współczesnych nie zostało takich obelisków zbyt wiele, gdyż po II wojnie światowej bardzo często ulegały zniszczeniu.
Czasami takie pomniki zachowywały niektóre swoje elementy, do których dodawano inne pamiątkowe tabliczki, np. odnoszące się do wyzwolenia z okupacji niemieckiej czy utrwalania władzy ludowej. Innym przykładem zachowania takich obiektów było przekształcanie ich z pierwotnego przeznaczenia w funkcję czysto kultową, często takie pomniki przyjmowały formę kapliczek.
Wysoka i murowana z cegły licowej kapliczka w Lutrach to właśnie taki przykład przekształcenia pomnika upamiętniającego poległych w budowlę o charakterze kultowym. Wzniesiona została na planie prostokąta i przykryta dwuspadowym dachem, w ścianie frontowej znacznych rozmiarów wnęka do której można wejść.
Wnęka ujęta została arkadą wspartą na dwóch masywnych tynkowanych kolumnach, które ustawiono na cokołach z prostokątnymi płycinami na wykonanej z kamienia polnego podmurówce. W schodkowym szczycie kapliczki płycina w kształcie Krzyża Żelaznego ale główną ozdobą odgrodzonej niskim metalowym płotkiem części frontowej jest sporych rozmiarów i dobrze zachowany krucyfiks.
Pomnik – kapliczka jest bardzo dobrze zachowany, tak jak dawniej i teraz wpisany jest w ogrodzenie parafialnego kościoła.