W położonym wśród wzgórz Roztocza Środkowego, założonym przez Tomasza Józefa Zamoyskiego Józefowie przywilej lokacyjny podpisano w 1725r. Miasto stało się złożonym z kilku wsi centralnym ośrodkiem jednego z kluczy Zamoyskich. Osiedlali się w nim osadnicy wyznania rzymskokatolickiego, unici i Żydzi.
Przybyli Żydzi od razu zorganizowali gminę żydowską założoną w 1725r. Wykorzystując lokalne możliwości, a także swoje zdolności organizowania się, opanowali wszelkie dziedziny handlu i drobnej wytwórczości. Powstała w okolicy hamernia, papiernia i drukarnia, propinacja i szynkownie trunków, a także kamieniołomy dostarczające kamień do prac budowlanych.
Pierwszą, drewnianą synagogę wybudowano w 1744r. Szalejąca w 1827r. burza i nawałnica zniszczyła dach budowli, który odbudowano dzięki pomocy Stanisława Zamoyskiego. Niestety, nieszczęśliwy pożar w 1850r., doszczętnie zniszczył świątynię. Silne wpływy chasydzkie w II połowie XIX wieku umożliwiły zbudowanie nowej, murowanej bożnicy w miejscu spalonej synagogi, a także cmentarza, łaźni i rytualnej rzeźni.
Świątynia przetrwała do I wojny światowej. Podczas działań wojennych częściowo ją zdewastowano. Dopełnił zniszczenia, doprowadzając bożnicę do ruiny, okres okupacji hitlerowskiej. Po zakończeniu wojny, zrujnowany i opuszczony budynek, popadał dalszą ruinę. W 1952r. został przekazany Gminnej Spółdzielni Skupu Zboża, która go wyremontowała lokując tu magazyn. Dopiero przejęcie budynku i kolejny remont w latach 80-tych XX wieku pozwolił miastu utworzyć tu w porozumieniu z gminą żydowską funkcjonującą do chwili obecnej Miejską Bibliotekę Publiczną.