Dom Sierot w Zgierzu powstał w 1912 r. gdy w tym samym roku wybudowano Dom Parafialny. Budynek z czerwonej cegły stanął na działce zakupionej w 1899 r. przy ul. Długiej 49 (obecnie ul. Długa 38). Utworzony z inicjatywy pastora Karola Seriniego. Prowadzony był przez siostrę zakonną z łódzkiego Domu Miłosierdzia. Placówką zarządzała Emma Wolff.
Dom Sierot zajmował pierwsze piętro wraz z lokalem zajmowanym przez freblankę. Na paterze umieszczono oczywiście freblówkę i salę konfirmacyjną. Drugie piętro budynku zajmowało mieszkanie kantora i sala przeznaczona na zebrania ewangelików i przedstawienia organizowane przez m.in. kółka młodych panien i młodzieńców. Swego czasu nad przybytkiem przejął Komitet Pań. Początkowo przebywało tu kilkanaścioro dzieci, którym nigdy nie zabrakło strawy ani opieki. O zaopatrzenie domu dbali okoliczni osadnicy.
We wrześniu 1939 r. podczas nalotu uległ częściowemu zniszczeniu. Po 1945 r. Prowadziła działalność kancelaria parafialna miejscowych ewangelików. Następnie budynek został zasiedlony przez lokatorów.